Perfecte storm.

Ik kom zojuist terug van me ouders, waar ik vanmiddag met de auto van me moeder naar toe ben gereden met oma. De Corsa was net APK gekeurd en had daarbij twee nieuwe voorbanden gekregen. De auto moest daarom worden uitgelijnd hier had de garage door "onvoorziene omstandigheden" nog geen kans toegezien. Mijn moeder moest daarvoor maar even een keer terug komen. Ze zouden het wel druk hebben gehad maar ik vind dit toch wel heel slecht, ik vermoed ook dat ze ivm de drukte geen andere kritiek punten voor de APK naar boven hebben gehaald. Men had simpel de tijd er niet voor. Anders vinden ze altijd wel wat om de kas extra te spekken. Afijn, ik moest goed uitkijken werd er door mijn vader gisteravond nog op het hart gedrukt. Nu is mijn vader al snel paniekerig maar ik heb het natuurlijk toch even afgetast in het begin. Al snel bleek de auto gewoon als van ouds te sporen maar wel meer grip te hebben van voor. Dus gewoon lekker door gereden. Wel ging het lampje van de het motormanagement heel even branden.

Vandaag toen ik onderweg was naar Rotterdam hield de motor soms even in bij het accelereren. Al vaker bemerkte ik dat de auto zo rond de 4000 toeren soms even wil inhouden. Dit keer kwam tegelijk met het inhouden van de motor ook weer het lampje van het motormanagement op. Mijn moeder had al aangegeven dat de bougies wel weer eens aan vervanging toe zouden kunnen zijn. Ze wou dit laten doen. Hierop verklaarde ik haar voor gek aangezien een paar bougies vervangen ik ook nog wel kan. Daarbij komt dat je dan zelf kan bepalen welk merk bougies je dan gebruikt en dit kan ook veel schelen. Nu moet ik wel even op internet zoeken wel bougies het zijn die er in gaan.

Eenmaal bij me ouders aangekomen was er al visite, Oome Erik (jonge broertje van me ma) tante Anneke en twee van hun kinderen, Stefan en Rosa en hun jack russel Enzo was ook van de partij. Hun middelste kind, Robin, schitterde door afwezigheid. Hij is er vaak niet bij, bij familie gelegenheden en is dan meestal op de fiets actief zoals het een recht geaarde wielrenner betaamt. Ik ben zelf ook bij lange na niet bij elke familie gelegenheid dus heb ik alle begrip voor. Meer respect heb ik natuurlijk voor de gezinsleden die wel de moeite hebben genomen om te komen. Gewoon klasse! Daarom vond ik het extra sneu dat Maia geen zin had om gezellig te doen. Zelfs een handje kon er niet af. Ze was moe en dat merkte je aan der.

Ik werd door mijn moeder meteen gedirigeerd om zus lief Susanne en haar dochtertje Maia op te gaan halen met de auto. Zij konden i.v.m. het slechte weer niet dat stukje met de fiets komen. Ze wonen op ongeveer 3 km daar vandaan, dat is nog net geen steenworp afstand. Maar geen probleem want het hoosde soms zo erg dat zelfs lopen geen gemakkelijke opgave was, laat staan fietsen met een kind achterop.

Terug gekomen bij me moeder met me zusje en Maia, probeer ik aan te sluiten bij de gesprekken. Zoals al eerder gemeld ben ik geen prater, helaas. Ik weet niet waar ik het over moet hebben en veel verder dan wat een leuke hond en zo kom ik niet. Heeft waarschijnlijk met mijn gesloten karakter te maken. Ik laat mensen niet zo makkelijk toe omdat ik denk dat ik al weet wat ze denken en daar toch niks aan heb. Daarbij komt dat ik ook eigenwijs ben en bang ben dat andere mij op andere gedachte gaan brengen. Wat natuurlijk niet per definitie verkeerd is natuurlijk. Over veel onderwerpen heb ik ook een sterk afwijkende mening weet ik. Dat maakt converseren ongemakkelijk en ik hou me dan liever op de vlakte.

Stefan laat ons tijdens het uitlaten van de beide honden, waarbij ook mijn broer Paul en Maia meegaan, zijn mooie zwarte Alfa Romeo 147 zien en vooral horen. Meneer had voor 17oo euro aan subwoofer in de auto geplaatst! Drie kwart van zijn kofferbak was er door in beslag genomen. Vlug zette hij een rapdeuntje met de nodige lage dreunen op. Buiten de auto hoorde je al behoorlijk wat Bass, maar even het hoofd in de auto gestoken om te voelen hoe elke bass-rimpeling direct van speaker naar het gezicht werden over gezet. Werkelijk een sensatie maar in mijn ogen toch een verspilling van geld. Ieder zijn ding!

Tijdens het uitlaten zag dat het overwegend droog bleef en besloot na het eten met de ligger naar huis te gaan. Me moeder vroeg me of ik dit nu wel zeker wist want het waaide zo hard. Ja mam daarom rij ik ook op een ligfiets die heeft daar veel minder last van. Ja dat zag ze ook wel in. Dus iedereen na het eten snel gedag gezegd en het fietsje lichtje van me moeder op me vest bevestigd en achter het licht ook aangezet natuurlijk. Ik had toen nog geen flauw idee hoeveel regen ik over me heen zou gaan krijgen. Het was dus een een gok en die gok pakte goed uit.

Er stond een stevige vlakkerige wind die soms veradelijk uit de hoek kon komen, oppassen dus. De regen kwam ook met vlagen en was meestal dun bezaaid. De regen viel meestal niet langer dan een minuut en hoe intenser de bui hoe kortstondiger. Na een korte plens viel weer een paar kilometer niks en was ik als weer grotendeels opgedroogd door de harde vlakkerige wind. Het waaide zo hard dat je gerust kon spreken van een storm. Windkracht 8 was voorspeld. Takken waaiden vervaarlijk boven mijn hoofd en voor het eerste wenste ik een helm te dragen op me ligfiets. Ik fietste al in het Delftse hout als Kraakkk, een boom dikke tak breekt en verliest de strijd, ik zie hoe het gevaarte naar beneden komt! Heerlijk vind ik dit, hoe het bos leeft en kreunt onder het geweld van de wind. Ik ben met deze wind ook in een strijd verwikkeld. Een duidelijker afschijdt van de zomer kan ik me niet wensen en krijg een beetje berouw dat die al zo snel voorbij is.

Als ik het Delftse Hout uit kom moet ik bedenken welke route ik neem. Sla ik nadat ik de rijksweg A13 ben overgestoken direct links Delft in of volg ik de schie aan de rechterzijde en neem ik het onhandige loopviaduct van de A4 bij Rijswijk over de schie? Ik besluit dat het fietsen mij goed bevalt en neem het kleine ommetje door Delft om aan de linkerzijde van de schie te geraken. Overal zie ik dat de storm takken op de weg heeft achter gelaten en dit zorgt voor gevaar op de weg. Een keer weet ik een grote tak op het fietspad te omzeilen en bedenk me dan te laat dat ik die tak beter even aan de kant had kunnen gooien. Daarna stop ik een paar keer om grote takken van het fietspad te halen. Niet omdat ik er niet langs kan maar omdat ik liever geen potentieel gevaar op de weg achter me laat. Dit geeft me een beter gevoel.

Thuis gekomen wacht de kat braaf op me. Als ik hem naar buiten wil doen weigert hij dit. Dit is voor zijn doen uitzonderlijk want hij is een echte buiten kat. Dit is voor mij een teken dat de zomer nu echt voorbij is en dat de kat weer meer binnen wilt blijven. De kattebak moet dus weer in eren herstelt worden. Het ding is de hele zomer niet veel gebruikt en dus ook niet verschoond, dat heb ik dus nu maar wel even gedaan. Hup nu snel achter het internet gekropen want de laatste vaste internet uurtjes zijn aangebroken. Vanaf morgen ben ik geheel afhanelijk van mijn mobiele data verbinding. Ik zal proberen door middel van tethering nog met de pc het internet op te kunnen. Dit is nog even spannend of dat gaat lukken.

Vandaag ongeveer 30 km gefietst. Waarbij ik vaak niet mijn gewenste trapferquentie van 90 rpm kon aanhouden en ik meer dan ooit in me laagste verzet zat.

Groetenis,

Koendert

Moeder is jarig

Gisteren was mijn moeder jarig, ze heeft de respectabele leeftijd van 60 jaar bereikt! Feest dus? Nee niet echt. Ze had al laten doorschemeren dat ze het op zondag zou vieren en dat het niet groots gevierd zou worden. Ik kreeg zowaar de indruk dat ze er niet zo blij mee was en misschien is dat ook wel terecht. Wordt je 60 dan wordt je oud of je wilt of niet zo voelt het en zo is het. Ik had echter nooit verwacht dat mijn moeder hier voor ook gevoelig zou zijn.

Het plan was om toch naar Rotterdam te fietsen als een soort van verrassing, feest of geen feest mijn moedersverjaardag laat ik niet zo maar aan mij voorbij gaan. Dit ondanks de vele stortbuien. Ik had ingedachte om een klein omweggetje te maken in Delft om even langs te wippen bij oma. Ik maak me een beetje zorgen om haar. Ik kom dan ook in de buurt van de Lidl bedenk ik me. Die hadden wat fietsen spullen in de verkoop had ik in het krantje gezien. En dat komt goed uit want ik kan wel een nieuwe fietspomp gebruiken.

Het weer leek een beetje op te gaan klaren en het zonnetje brak zowaar door. Het was nu moeilijk beslissen welke kleding er aan gedaan moest worden. Aangezien het moeilijk voorspellen was besloot ik wat ik aan had, een stoffe broek en een sweater aan te houden en daarover heen een regenjas aan te doen. In die regenjas zitten lekker veel afsluitbare zakken en dat is makkelijk voor het mee nemen van klein grut zoals, sleutels, telefoon, portemonnee.

De bandjes waren al weer wat zacht dus die snel opgepompt met de pomp die niet meer op hoge druk wilt werken. Eenmaal op de ligger gelegen is het gaan met die banaan. Nou ja een banaan is deze ligfiets niet bepaald, maar lekker fietst de Challenge Twistert wel en het weer was ook heerlijk. Ik kreeg het al snel te warm door het toch wel vrolijke zonnetje en de vele kleding. Als ik bij oma die sweater maar achter laten dus, maar eerst even langs de Lidl gaan. De Lidl heeft bij mij de naam goedkoop en toch redelijk goed te zijn net zoals de Aldi overigens. The most bang for bug zeg maar, daar hou ik van. Dus als ik daar kom kijk ik altijd of ik wat interessants zie. En jawel hoor, spades en scheppen waren in de aanbieding. Precies wat ik nodig voor de verbouwing van mijn tuin i.v.m. de Quest die daar zijn hok moet gaan krijgen. Nog geen 10 euro het ze zagen er degelijk uit. Alhoewel, hoe krijg ik dat mee op de fiets? Ik bedacht me dat het bij de Lidl meestal wel mogelijk is de gekochte artikelen een paar dagen te stallen. Het plan was om ze dan woensdag wanneer moeder komt om mij en oma op te halen deze spullen dan in de auto te laden.

Verder zag ik de fietspomp voor nog geen 7 euro per en een mooi slot dat niet te zwaar is. Ook hadden ze een mooie fiets bril en spd schoenen staan deze hebben ik alle maal genomen. Ik twijfelde nog over een paar mooie fietshandschoenen en over een 2 persoonstent voor nog geen 15 euro. Het tentje zat in een heel klein zakje en woog slecht 1,5 kilo.. ik denk dat die toch maar ga halen als die er woensdag nog is. Want het stallen kon inderdaad na het noteren van mijn gegevens.

Nu door naar oma daar was ik reeds in de buurt. Bij haar op de kamer aangekomen zat ze al weer achter de telefoon en was ze in gesprek met één van haar stalk-slachtoffers. Ik bedoel dus dat zij stalkt door iedereen te bellen waar ze het telefoonnr. van heeft. Ze barste direct in huilen uit, dat ze zo alleen is en geen mens ziet. Als je dan zegt dat ik toch heus ook een mens ben zegt ze "jamaar je weet wat ik bedoel". Ja dat weet ik, je stelt je aan, zeg ik en hoop hiermee te bereiken dat ze inziet dat ze bezig is met één groot zelfbeklag, maar dit is te vergeefs. Ik bemerk dat ze ook een paar keer wordt gebeld en dat er door de andere kant niks gezegd wordt. Éen keer neem ik op en luister eerst wat ik hoor. Ik hoor gepraat op de achtergrond maar dat kan een tv zijn. Ik zeg duidelijk HALLO en de verbinding wordt snel verbroken. Niemand wist dat ik daar was dus die persoon zal toch wel verrast zijn geweest. Jammer toch dat mensen het nodig vinden om andere te treiteren ook al zit oma er niet mee. Zij denkt dat de verbinding niet goed is en het meteen weer vergeten, ze gaat "vrolijk" verder met haar hobby, het stalken van andere.

Ik bel nog even mijn ouders dat ik toch onderweg naar hun ben, mijn moeder is boodschappen doen dus die kan ik nog niet feliciteren maar goed ook want dat doe ik liever met een knuffel. Een kado heb ik ook nog niet dat komt nog wel als ik een goed idee heb, suggesties zijn welkom!

Het ritje naar Rotterdam gaat voorspoedig, het is nog steeds droog. Ik wou eerst langs de schie gaan maar bedenk me dat ik dan wel erg om rij en dat is nog niet zo erg maar ik hou niet zo van stadsverkeer en al helemaal niet in Rotterdam. Dus besluit ik mijn oude route via Oude Leede en Zestienhove(tegenwordig rotterdam den heague airport wat een gedrogt die naam, zal ook best fout zij gespeld) op te pakken. Toen ik nog in Delft woonde bij oma heb ik deze route regelmatig naar me ouders gefietst. Het vervelende was altijd dat als je de A13 wou oversteken van uit de TU-wijk dat je dan helemaal om moest fietsen tot het Delftgauw viaduct. Ik beruste hier al in en stak een smal fietspaadje in dat tussen de snelweg en het bedrijvenpark in loopt. Dit was vroeger natuur waar ik met mijn oma en wijlen opa wandelde als ik bij hen logeerde, bedacht ik me.

Ik hoop stiekem toch nog op een doorsteek en ja wel hoor! Een strak rood asfalt doorkruist loodrecht mijn hobbelpaadje. Een spiksplinter nieuwe fietstunnel is hier onder de A13 aangelegd. Ik wist wel dat er een fietstunnel onder de A13 werd aangelegd nabij Delft maar waar precies nog niet. Ik wist dit door dat ik een aantal keer met oma vanuit Rotterdam de A13 niet op kon. Jawel, voor deze tunnel heeft men een aantal nachten de A13 geheel afgesloten!

Snel deze fietszaligheid gepakt en door gecrost naar Berkel en Roderijs, dus niet over Oude Leede maar mijn vaste route verder opgepakt als ik vanuit Rijswijk kom. Even voor Berkel en Roderijs ingehaald door een racefietser met rugtasje. Ik was op dat moment mijn jas wat aan het verstellen want ik kreeg het een beetje warm in dat plastieke ding. Ik vond de manier van inhalen der mate brutaal dat ik besloot er een paar tandjes bij te doen. Al snel zat ik in het wiel van de voortvluchtige renner. Opnieuw doemde een viaduct op waar we door een soort dal onderdoor moesten. Ik bemerkte dat de racefietser zijn tempo niet kon aanhouden en mij eigenlijk aan het vertragen was. Dus tijdens de klim uit dat dal de racefietser gepasseerd. Daarna even lekker het gas er op gezet. Ik zag hem nog even een eindje achter mij rijden maar na Berkel was er geen spoor meer te bekennen. Nu was ik in Rotterdam, nog even door het hoge bergse bos en ik ben in ommoord waar ik moet zijn. In het Bergse bos kwam er plotseling een ligfietser mij te gemoed. Een dame nog wel met in haar kielzog twee bukkers. Aan hun gezapige tempo te beoordelen meende ik dat deze bukkers bij haar hoorde. Toen ze dichterbij kwamen zag ik dat ze rechterop ging ziten, misschien wel om even te stoppen en een praatje maken? Ik ben niet zo een prater.. dus ik klingel mijn bel als groetenis en fiets door. Wel jammer bedenk ik me al als ik er voorbij ben en heb spijt.

Bij mijn ouders aangekomen zet ik de fiets in de schuur, ik vertrouw de hemelse lucht niet helemaal en laat de fiets niet in de tuin staan maar stal hem in de schuur. Het is weer de bekende gedeprimeerde sfeer thuis. De spanning is hoog, me vader heeft daar het grootste debet aan. Mijn moeder is er nog niet. Ik besluit daar op te wachten. Als ze er is en ik haar feliciteer bemerk ik dat zij ook niet de vrolijkheid zelve is. Ze is een beetje ziek en heeft last van haar keel. Het valt me op dat haar voortanden donker zijn uitgeslagen, iets dat je veel bij rokers ziet. Als ik haar er naar vraag zegt ze al twee jaar niet meer naar de tandarts te zijn geweest en dat krijg je dat volgens haar. Mijn moeder heeft in het verleden wel eens stiekem gerookt en ik verdenk haar hier nog wel eens van. Echter zou ik dit toch allang geroken moeten hebben als ik haar weer eens een knuffel geef. En dit is niet geval dus geef ik haar mijn voordeel van de twijfel.

Mama had lekkere haring en ham gehaald, die gaan op brood er prima in als avond eten. Brood is standaard op zaterdagavond bij mijn ouders. Tijdens het eten kijk ik naar buiten, het wordt snel donker en ik besluit met de auto terug te gaan zodat ik morgen oma kan ophalen om naar Rotterdam te brengen, dan hoeft mijn moeder dat ook niet te doen morgen. De sfeer tijdens het eten en na afloop is zenuwslopend. Ik bemerk dat ik ben gaan trillen. Het geschreeuw, getier en gescheld is niet van de lucht. Mijn vader blijk weer eens één van zijn (vele) slechte dagen te hebben. Dit maakt het voor mij niet leuk om langs te komen. Als ik thuis ben voel ik me weer leeg en gedeprimeerd..

Zo dadelijk ga ik dus oma me de auto ophalen en met haar naar Rotterdam. Misschien ga ik nog even langs de Lidl om de reeds gekochte spullen in te laden. Misschien dat ze open zijn ivm de laatste zondag van de maand. Dat is in Rijswijk een koopzondag. Ik moet ook nog even tanken met de Corsa van me ouders daar heb ik ook geld voor gekregen van ma.

C.a. 35 km gefietst, mijn fiets computer doet het niet meer goed dus de afgelegde fietsafstand kan ik niet precies zeggen.

Groetenis,

Koendert

WTB?

WTB?= what to blog?

Als je begint met bloggen is de vraag natuurlijk altijd: waarover? Ik wist dat niet maar nu weet ik het wel. Het is namelijk simpel, over het leven. Over mijn leven ga ik bloggen. Ik kan dat strikt voor mezelf doen en andere hiervan uitsluiten. Je kan dat ook strikt voor anderen doen of je doet zoals ik dat doe voor beide. Voor beide is het leukste maar ook het lastigste. Je hebt er namelijk niks aan als je voor jezelf niet eerlijk bent. Schrijf je voor anderen dan zal je al snel de neiging hebben dingen te verbloemen. Daarnaast heb je ook zoiets als privacy en zijn er zaken die wellicht liever niet openbaart. Dat is dus lastig. Toch ga ik voor die laatste variant, ik wil namelijk eerlijk tegenover mezelf en tegenover andere zijn. Transparantie is goed voor de geest en voor relaties is mijn overtuiging.

Google is your friend en hun motto is: "Don't be evil.". Dus maar even gegoogled op"Bloggen". Dat heeft niet echt veel nuttige tips opgeleverd. Men gaat er vanuit dat je zoveel mogelijk verkeer naar je blog wilt leiden en deze dan ook zo lang mogelijk aan je blog wilt binden. De tactiek komt er in het kort op neer. Beging een blog over een niche onderwerp, houdt het simpel en kort, plaats veel links naar aanverwante blogs en verwijs naar eigen oudere blogs. Hopelijk verdwaalt de bezoeker en dat is goed voor je statistiek. Goed je begrijpt dat ik deze tips grotendeels aan me voorbij laat gaan. Ik heb geen blog om bezoekers hapklare brokken te geven om ze vervolgens te doen dwalen in de ijdele hoop dat de statistieke een stijgende lijn zullen gaan vertonen. NEE!

Maar helemaal aan me laars lap ik de suggesties ook niet. Zo zal ik wel kijken naar welke onderwerpen bezoekers meer geïnteresseerd zijn en zal ik ook mijn berichten gaan taggen. Daarnaast zal een verwijzing naar een blog ook wel voorkomen en zal ik voor de scanners keywords highlighten.

Ben ik een blogger??

Zoals je ziet ben ik het bloggen wat serieuzer gaan oppakken. Was ik eerst nog eens in de 3 jaar actief met me blog bezig is dat nu toch al bijna dagelijks. Waarom? Ik ben denk ik aangestoken door alle mooie Quest velomobiel-blogs die er zijn. En nu ik mijn eigen Quest velomobiel binnen afzienbare tijd verwacht te krijgen, krijg ik ook aandrang hierover te gaan schrijven. De drang om te schrijven was er overigens wel altijd al en dit is blijkbaar het zetje dat ik nodig had.

Dat heeft ook te maken met het feit dat mijn leven niet bepaald vet is. Zeg maar gerust saai. Momenteel heb ik geen baan en ben dus werkzoekende, daarnaast doe ik ook niet veel aan ontplooiing. Ik kan je vertellen daar wordt je wel levensmoe van al weet ik niet meer helemaal zeker wat eerst kwam. Feit is dat dat mijn leven mij niet boeide simpel omdat het andere ook niet kan boeien.

Het gevaar schuilt natuurlijk dat mijn herwonnen levenszin broos is en ik gemakkelijk weer ontmoedigd ben. Afijn, ik kan je dus niet beloven dat ik zal blijven schrijven al denk ik wel dat dit belangrijk voor me zal zijn. Het gezegde luidt niet voor niks: Ik schrijf dus ik besta. Of terwijl: Ik ben een blogger!

Oma

Gisteren belde me oma me meer dan 90 keer. Dan gaat de hoorn er af dat begrijpen je. Mijn oma is dement en het wordt zienderogen steeds erger. Telkens als ik opnam nadat ik haar 5 min geleden nog gesproken had en haar verteld had dat haar dochter (mijn moeder) morgen jarig is, was ze het alweer vergeten en was het een volkomen nieuw bericht voor haar.

Als ik bij haar kom, in het bejaardehuis in Delft, kijkt ze ook rustig de hele middag de herhaling van het NOS nieuws, "ja dat had ik nog niet gehoord hoor". Trouwens ze is zo doof als een pier dus dat kan nog wel eens kloppen. Praten met haar is net alsof je in een vol stadion je favoriete club staat aan te moedigen. Een peperduur hoortoestel heeft ze tot haar beschikking. Echter gebruikt ze dat ding nooit want ze vind het toch wel fijn die rust aan der koppie. Gekke ouwe koppie zegt ze zelf.

Ik heb een paar jaar gewoond bij der in Delft. Toen ze nog zelfstandig woonde. We vulden elkaar prima aan in het huishouden. Zij kon lekker koken en ik kon haar helpen met alle andere huishoudelijk dingen. Het was een mooie tijd.

Mijn moeder is vandaag 60 geworden en dus ook al een oude vrouw aan het worden. Ik kan me echter niet voorstellen dat zij op een dag zo gaat worden..

Ga denk ik maar even bij ze langs, eerst bij me oma in Delft en dan naar mijn moeder in Rotterdam. Ligt toch op de route als ik er naar Rotterdam ga op de liggert.

Pannekoek

Pannekoeken zijn lekker zeker als ze nog warm zijn. De perfectionist zal nu denken panneN!!!koeken en dank denk ik nou en pannekoek! Het universum is al perfect geniet daarvan.. dat is mijn doel!

Daarom ga ik vandaag mijn moeder bedanken en haar feliciteren met haar 60 jaar die ze vandaag is geworden. Mam ik hou van je! Dan moet er vandaag nog wel een stukje gefietst worden naar Rotterdam wat op zich al genieten is als het droog blijft. En daar lijkt het niet op alhoewel er nu wat opklaring komt.

Zo eerst even wat pannenkoeken bakken voor de nodige brandstof!

Bijna 3 jaar verder..

Hmm ff testen of dit werkt op mijn mobiel..